Pasporta Skani
'Vera kiel vorto de profeto.' ~ pri Lernu-vortaro 'Ĉio taŭgas, kio venas.'
Pasporta pasporto pasportoficejo pasportokontrolo pasportservema paŝrado. Skandio skani skanilo skanzeno skapolo skarabedoj skarabo skarifi skarifiki. MS Skania ferry in the port of Szczecin. Authorities emphasize the importance of taking precautions to ensure travel safety. Midnight club 3 dub edition remix ps2. When traveling abroad, the odds.
~ pri neologismoj 'Cetere mi preferas diri 'novvorto' anstataŭ 'neologismo.' ' ~ pri la bona lingvo 'Wikipedio esas utensilo quan helpas a ni developar la linguo, krear nova vorti ed avancigar nia linguo.' ~ 'De fremda groŝo ŝiriĝas la poŝo' ~ pri iu ajn 'Egzismo vs Ekzismo (On the voicing of k before z vs non-voicing)' ~ 'Kiu multe babilas, pensas malmulte' ~ pri reformemuloj Parto de serio Mavalingvismo, kaj Sanktaj skriboj La vivciklo, tradicioj kaj kutimoj Gravaj figuroj Sanktaj institutoj Eble rilataj temoj Neologismo estas lica leksikologiaĵo, per kio iĉo kaŭ femo mave sprakas na Esperanto. Ili havas sian lokon. Tiu loko estas grandparte en NPIV, kun apud ili indiko simila al la jena: 'mava (=malbona)'; tio helpos al la homoj uzi la ĝustajn vortojn, per kiuj ili povas interkompreniĝi. En 60-aj jaroj estis granda diskuto pri neologismoj, precipe poetoj asertis, ke nepre estas bezonaj kurtaj esprimoj kaj de tiu tempo devenas multaj neologismoj kiel levta, kurta, turpa, olda. Por eviti mal.
Enhavo [] Lingvistika dualismo Biblieska dualismo separas la Esperantofonaron kvazaŭ abismo. La dekstra flanko de ordinaraj homoj, kiuj malŝatas la konfuzajn fakvortojn de kaj, diakrone kalcitradas la livan flankon de ikemuloj, kiuj disdegnas somaltajn ŝlemilojn. Ĉi tiu prolonga interobĵetado, kiun olim deskribis Zamenhof, ankoraŭ apertas graŭ far kaj (men renome) La mava lingvo far. Arĥaizigho en la raciaj lingvoj, ankaŭ en E-o, iom post iom malaftiĝas certaj vortoj kaj formoj kaj ilian lokon okupas aliaj. Se oni atente observas la, oni povas konstati interesajn ĉi-rilatajn. Ekde la lingvaĵo de Z. Longa estas la vojo ĝis la moderna „Viktimoj“, eĉ pli longa ĝis la „Vortoj de kamarado Lanti“.
Kaj eĉ el tiaj malgravedaj vortetoj, kiaj estas la tabel-vortoj, afiksoj aŭ prepozicioj, oni povas konstati ne nur la evoluon de la lingvo, sed oni povas fari konkludojn ankaŭ pri la novelo, temorondo, ideologio de la verkisto. Vorto de la tago Vorto de la tago estas konspiro de la por enkonduki novan vorton al Esperanto ĉiutage., estas kombinaĵo de kvar bazaj elementoj:,, kaj. Vorto de la tago, kiun oni legas, estas vorton de la tago. Estas multe men da tiuj.
Malmalismo Ĉe la afiksoj oni povas konstati la malpliiĝon de la sufikso MAL (ĉe Z 8.2%, ĉe Baghy 6.9%, ĉe Privat 4.7%.). Tio montras, ke la „mal-malamikoj“ rate povas aludi al lingva tendenco.
La venkon de la principo „sufiĉo kaj neceso“ provas la malaftiĝo de la sufikso ECO kaj precipe de ADO (ĉe Z: 9.3, ĉe Baghy 5%). Tro interese estas, ke pliaftiĝas la uzo de la prefikse aplikataj prepozicioj (ekz.postrigardi anstataŭ rigardi post); tio do estas evidenta tendenco en la lingvo. En la lingvoindustrioj (tradukado, terminiko ktp) oni nomas 'neologismo', kiu troveblas en periodaĵoj aŭ libroj ne pli oldaj ol 5 jaroj ne en vortaroj.
Malgraŭ la prepozicioj precipe okulfrapa estas la malpliiĝo de la prepozicio MALGRAŬ. Tio ne estas ĝojinda, ĉar SPRITE DE, uzata anstataŭ ĝi, havas nuancdiferencon, kies perdiĝo estus malriĉiĝo por la lingvo. Tie ĉi do la statistiko avrrtas nin, ke ni gardu la lingvon kontraŭ tia perdo. Enkonduka rajto Neologismo estas monata ĉiu vorto neoficiala, ĝis sia oficialiĝo.
Konforme al la libera evoluo de, neologismon povas enkonduki ĉiu esperantisto: pri la prospero de la nova vorto decidas la esperantistaro, per ekuzo aŭ per ignoro. Vidpunktoj Rilate al la neologismoj kolizias du vidpunktoj inter si kontraŭaj: tiu de la simpleco kaj facileco kaj tiu de la riĉeco kaj literatura taŭgeco de la lingvo. La kolizio ŝajnas nerepacigebla, ĉar nek la propagando povas rezigni pri la branda altirforko de la facilo kaj simplo, nek la literaturo pri la esprimforko kaj vortriĉo, sen kiuj vara literaturo, transdonanta ne nur la nudan penson, sed ankaŭ delikatajn nuancojn, metaforajn vort-aplikojn, duonklarajn aludojn entenatajn de vortoj, estas kaj restas nur pia revo.
Problemo ŝajnas solvebla nur per la apartigo de la „poeziaj vortoj“, t. E., vortoj uzataj nur en la alta literaturo.